جوندگان با اندازه غیر معمول
این کهکشان‌های دوقلو به دلیل دم دراز ستارگان و گازشان که صدها هزار سال نوری امتداد دارد، به دلیل نیروهای گرانشی که احتمالاً از آخرین رویارویی آنها در تقریباً 160 میلیون سال پیش رخ داده است، به «موش‌ها» لقب گرفته‌اند. کهکشان‌ها در نهایت پس از چندین بار برخورد، در حدود یک میلیارد سال، در یک کهکشان بیضی شکل بزرگ ادغام می‌شوند. برخورد موش‌ها ممکن است مقدمه‌ای از برخورد نهایی بین آندرومدا و کهکشان خودمان، کهکشان راه شیری باشد.
هابل این منظره از این جفت را که در فاصله 300 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی Coma Berenices قرار دارد، با دوربین پیشرفته خود برای بررسی در فیلترهای آبی، نارنجی و نزدیک به فروسرخ ثبت کرد. این تصویر بیشترین جزئیات و بیشترین ستاره‌هایی را که تا به حال در این کهکشان ها دیده شده را نشان می‌دهد. در بالای کهکشان سمت چپ، یک لکه آبی روشن شامل آبشاری از خوشه‌های ستاره‌های جوان، داغ و آبی است.
توضیحات تصویر: احاطه شده توسط فضای سیاه که توسط ستاره‌ها و کهکشان‌های کوچک پر شده است، موش‌ها به رنگ‌های آبی، سفید و قهوه‌ای در مرکز عکس ظاهر می‌شوند که با یک دنباله آبی کوچک‌تر که آنها را به هم متصل می‌کند و دنباله آبی بزرگی که به سمت سمت راست بالا حرکت می‌کند، به هم متصل شده‌اند.
منبع: NASA
