در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، در کاخ سفید، اسرائیل و فلسطین توافقنامه صلحی به نام اعلامیه اصول را امضا کردند. این توافقنامه تاریخی، برای پایان دادن به درگیری‌های چند دهه‌ای بین این دو کشور درباره اشتراک سرزمین مقدس، بسیار اهمیت داشت.
در منطقه، جنگ بین یهودیان و اعراب به دهه ۱۹۲۰ برمی‌گردد، زمانی که هر دو طرف قلمرو را تحت کنترل بریتانیا داشتند. پس از تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ به عنوان یک کشور یهودی، جنگ با کشورهای عرب اطراف شروع شد و صدها هزار فلسطینی به آوارگی کشیده شدند.
بعد از جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷، اسرائیل کرانه باختری، نوار غزه (اسم عربی این بخش قطاع غزه هستش) و مناطق دیگر را اشغال کرد. این اشغال باعث ادامه درگیری‌ها شد و سازمان آزادی بخش فلسطین تأسیس شد.
در سال ۱۹۹۳، مذاکرات محرمانه بین اسرائیل و سازمان آزادی بخش فلسطین به رهبری اسحاق رابین و یاسر عرفات برگزار شد که به دستیابی به توافقنامه اعلامیه اصول منجر شد. این توافقنامه چارچوبی برای صلح به وجود آورد که شامل خروج اسرائیل از قطاع غزه و شهر اریحا، و ایجاد یک دولت فلسطینی در بخش‌هایی از کرانه باختری بود.
با وجود خشونت افراطی، روند صلح پیش رفت و در سال ۱۹۹۴، عرفات، رابین و شیمون پرز به عنوان نمایندگان این توافقنامه، جایزه صلح نوبل را دریافت کردند. پیشرفت‌هایی در دهه ۱۹۹۰ به دست آمد، اما پس از مرگ رابین و عرفات در اوایل دهه ۲۰۰۰ و به دلیل خشونت، فرایند صلح متوقف شد.
بنابراین، توافقنامه صلح تاریخی سال ۱۹۹۳ بین اسرائیل و فلسطین، اهمیت بسیاری داشت، اما این صلح در دهه‌های بعد به چالش کشیده شده است.
منبع: HISTORY
