ستاره‌شناسان برای اولین بار با استفاده از تلسکوپ Keck II، یک نور مادون قرمز در اورانوس کشف کردند. این نور مادون قرمز توسط یک شفق ایجاد می‌شود که بر اثر تعامل ذرات باردار خورشید با میدان مغناطیسی اورانوس به وجود می‌آید، مانند شفق قطبی زمین.
اما جو اورانوس بیشتر در نور فرابنفش و مادون قرمز درخشش دارد و نه نور قابل رؤیت زمین. تجزیه و تحلیل این نور مادون قرمز، ویژگی‌های مغناطیسی غیرمعمول اورانوس را که در منظومه شمسی دیده نمی‌شوند، روشن می‌کند. این داده‌ها درباره دمای بالای غیرمنتظره اورانوس توضیح می‌دهند و راهنمایی‌هایی درباره جوهای سیارات مشابه خارج از منظومه شمسی ارائه می‌دهند.
این شفق به میدان مغناطیسی و اتمسفر اورانوس متصل است، بنابراین مطالعه آن به درک پدیده‌هایی مانند تغییر قطب‌نمای ژئومغناطیسی روی زمین کمک می‌کند. انتشار ذرات باردار هیدروژن عملکردی مانند یک ترمومتر برای اندازه‌گیری دما و چگالی اتمسفر عمل می‌کند. این اولین اندازه‌گیری شفق مادون قرمز از زمان مشاهده نور فرابنفش در سال ۱۹۸۶ است.
به طور خلاصه، ستاره‌شناسان برای اولین بار یک شفق مادون قرمز منحصر به فرد را در اورانوس تشخیص داده‌اند که اطلاعاتی درباره ویژگی‌های مغناطیسی و اتمسفر سیاره و همچنین فرایندهای ژئومغناطیسی مرتبط با زمین را ارائه می‌دهد.
