میدان مغناطیسی زمین توسط شارش جریان‌های الکتریکی در هسته زمین که آهن آن به صورت مایع است ایجاد می‌شود و باعث ایجاد یک حباب محافظ نامرئی در خارج از جو به نام مگنتوسفر می‌شود.
مگنتوسفر وظیفه حفاظت از زندگی این سیاره را در برابر تشعشعات خطرناک کیهانی و بادهای خورشیدی دارد و به حیات روی زمین نیز کمک می‌کند. همچنین با هوای فضایی تعامل دارد.
موقعیت قطب شمالی مغناطیسی، در طول زمان تغییر می‌کند و از سال ۱۸۳۱ حدود ۶۰۰ مایل جابه‌جا شده است. شتاب این تغییر ممکن است نشانه‌ای برای بازگشت میدان در آینده باشد. با تغییرات دینامیک هسته، هر ۱۰۰ هزار تا ۱ میلیون سال یکبار الگو تکرار می‌شود و برای کامل شدن آن هزاران سال طول می‌کشد. شواهد سنگواره ای و فسیلی این الگو را نشان می‌دهد.
در طول یک چرخش، مگنتوسفر ضعیف‌تر می‌شود و تا زمانی که قطب‌های مغناطیسی جدید شکل نگیرند، زمین بیشتر در معرض تابش قرار می‌گیرد. تغییر رویکردها تهدیدی برای زندگی نیستند، اما افزایش تابش و هوای فضایی می‌تواند بر ترکیب اتمسفر و فناوری های فضایی مدرن همچون gps تأثیر بگذارد.
منبع: theconversation
