سیستم حکومت فدرال یک نظام حاکمیتی است که قدرت را بین دولت مرکزی و واحدهای منطقه‌ای توزیع می‌کند. این سیستم به واحدهای محلی این امکان را می‌دهد که برخی اختیارات را مستقل از دولت مرکزی داشته باشند. به عنوان مثال، در آلمان، این واحدها به نام ایالت شناخته می‌شوند. این توزیع قدرت باعث محدود کردن قدرت مرکزی و افزایش مشارکت محلی می‌شود.
یکی از فواید این سیستم، پاسخگویی به نیازهای محلی است. واحدهای منطقه‌ای می‌توانند بر اساس ویژگی‌ها و نیازهای خود تصمیمات بگیرند. در ایالات متحده آمریکا، ایالت‌ها قانون‌ها و سیاست‌های محلی خود را تصویب می‌کنند، که باعث انعطاف‌پذیری بیشتر در حل مسائل محلی می‌شود.
سیستم حکومت فدرال به حفظ تمامیت ارضی کمک می‌کند. این به معنای حفاظت از وحدت ارضی و حفظ هویت و فرهنگ مختلف واحدهای محلی است. به‌عنوان مثال، در کانادا، استفانیون، نیوبرانزویک، و کوئبک با ویژگی‌ها و زبان‌های مختلف به عنوان ایالت‌ها شناخته می‌شوند.
ایجاد اتحاد نیز یکی از جوانب مهم این سیستم است. این اتحاد بر اساس یک قانون اساسی یا سند اساسی تشکیل می‌شود که اصول مشترکی را برای واحدها تعیین می‌کند. این ارتباطات مشترکات ملی بر اساس تاریخ، فرهنگ، و ارث فرهنگی مشترک ساخته می‌شوند. این مفاهم مشترک کمک می‌کنند تا اتحاد درون کشور تقویت شود.
هم‌اکنون ٢٨ کشور در جهان دارای سیستم سیاسی فدرال هستند که حدود ٤٠ درصد کل جمعت جهان در این کشورها قرار دارند، در نقشه کشورهای دارای نظام سیاسی فدرال با رنگ سبز مشخص شدە‌است.
در کل، سیستم حکومت فدرال با این ویژگی‌ها به توزیع عادلانه قدرت، حفظ تنوع فرهنگی، پاسخگویی به نیازهای محلی، حفظ تمامیت ارضی و ایجاد اتحاد در یک کشور متنوع کمک می‌کند.
