ارتش آمریکا در نظر دارد راکتورهای هسته‌ای را به فضا ارسال کند، همانطور که برای تامین انرژی زیردریایی‌ها از آن‌ها استفاده می کند. راکتورهای هسته‌ای برای کاربردهای فضایی بسیار مناسب هستند، زیرا دارای چگالی انرژی بسیار بالا هستند و قادرند بدون استفاده از هوا یا اکسیدکننده‌ها عمل کنند.
تجربیات گذشته نشان داده است که مانند ماهواره‌های Rorsat شوروی یا پروژه های وویجر، راکتورهای هسته‌ای می‌توانند به طور ایمن در فضا فعالیت کنند.
استفاده از راکتورهای حرارتی هسته‌ای و نیروی محرکه الکتریکی که با راکتورهای کوچک کار می‌کنند می‌تواند به طور قابل توجهی کارایی سفرهای فضایی را در مقایسه با راکت‌های شیمیایی بهبود بخشد.
در دهه ۱۹۷۰، ناسا برنامه‌های راکت‌های حرارتی هسته‌ای را برای ماموریت‌های مریخ در نظر گرفت، اما این برنامه لغو شد.
نیروی محرکه فعلی بر اساس راکت‌های شیمیایی است که کارایی پایینی دارند و برای رسیدن به مدارهای فضایی نیاز به سوخت‌های عظیم و گرانبها دارند.
استفاده از انرژی هسته‌ای می‌تواند با تولید نیروی ثابت و کارآمد فعالیت پایگاه‌ها و حضور پایدار انسان در فضا را ممکن سازد. محدودیت‌های انرژی خورشیدی و شیمیایی، نیاز به انرژی هسته‌ای برای اکتشاف‌های جدیتر در فضا، فراتر از مدار پایین زمین را ضروری می‌کند.
منبع: telegraph
