سایه انفجار اتمی

https://youtube.com/shorts/kwHUqgYznRY?feature=share

یکی از مشخصه های بمب اتمی که آن را از سایر مواد منفجره متمایز می سازد انرژی عظیمی است که در کسری از ثانیه به صورت تابش های گرمایی و نور آزاد می شود و منجر به آسیب های جدی می گردد.

گرچه مدت این تابش بسیار کوتاه است اما به واسطه شدت آن در برخورد با سطوح، موجب بالارفتن دمای سطح و سوختن آن می گردد. این تأثیر بر روی سطوح چوبی به طور واضح‌تری مشاهده می شود.
در بمباران اتمی ژاپن، این تابش ها سطح نازکی از تیرهای چوبی خطوط تلفن، درختان و صندوق های چوبی را که بیرون از دایره تخریب و آتش قرار داشتند در شهر هیروشیما تا فاصله ۲.۹ کیلومتری و در شهر ناگازاکی تا شعاع ۳.۴ کیلومتری سوزاند و موجب تیره شدن این اشیاء گردید.
در مورد سطوح براق سنگ های ساختمانی ، تابش موجب زبر و مات شدن سطح صیقلی آنها می‌شود اما سطحی که از تابش مصون مانده همچنان براق می ماند و در مورد سطوح رنگ شده، اثر تابش به صورت پریدن رنگ و روشن تر شدن سطح تحت تابش مشاهده می‌گردد.
بدین ترتیب، هنگامی‌که بین منبع تشعشع و سطح مقابل آن مانعی قرار گیرد که بخشی از تابش ها را به خود جذب نماید، سایه ای از آن جسم روی سطح پشتی شکل می‌گیرد که این سطح را از تابش محفوظ داشته و در نتیجه سطح مذکور به رنگ اصلی باقی می‌ماند.
اما بخش هایی که بدون مانعی تابش به آنها تابیده است تغییر رنگ می‌دهند. بدین شکل اختلاف رنگ به وجود آمده سبب ثبت سایه اجسام می‌شود.
انرژی بمبی که بر فراز هیروشیما منفجر گردید معادل ۸.۴*۱۸ ۱۰ بود که قسمت اعظم این انرژی به صورت تشعشعات الکترو مغناطیسی در میلیونیوم ثانیه آزاد گردید. با فرض عدد ۱۰۰ میلیونیوم ثانیه، انرژی آزاد شده ۸۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ وات بوده است که معادل مصرف ۷.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ لامپ ۱۲۰ وات معمولی است. این مقدار انرژی بدان اندازه است که موجب تغییر رنگ سطوح شود لذا پس از انفجار بمب اتمی در شهرهای هیروشیما و ناگازاکی، در برخی از مناطق، سایه اجسام و انسان ها بر سطوح ثبت گردید و این تنها نشانی بود که از آنها بر جای ماند.
چند ثانیه پس از تابش نور و ثبت سایه ها، موج انفجار و گرما به آنها رسید و به خاکستر و بخار تبدیلشان کرد.

منبع: zackdfilms