در سال ۱۹۸۰، حداکثر دمای داخلی ثبت شده در بدن یک انسان در یک موج گرمایی که از آن نجات یافته، ۴۶.۵ درجه سانتیگراد بوده است.
همچنین، کمترین دمای داخلی باقیمانده ۱۳.۷۲ درجه بوده که حدود ۵.۵۲ درجه کمتر از حالت عادی بدن است.
با توجه به اینکه دمای مرکزی بدن در منطقه حرارتی خنثی احتمالاً بین ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد قرار دارد، دمای بیشتر از این می‌تواند به آسیب مغزی و عصبی منجر شود.
گرما می‌تواند با تأثیر بر تعادل آب بدن از طریق تبخیر و تعرق مشکلاتی ایجاد کند.
کمبود آب و اختلال در گردش خون می‌تواند به اندام‌ها و سلول‌ها آسیب برساند.
همچنین، رطوبت نقش مهمی در این مورد ایفا می‌کند و رطوبت بالاتر باعث می‌شود خنک شدن برای بدن سخت‌تر باشد.
تغییرات اقلیمی روز به روز در حال افزایش است و ممکن است برخی مناطق را نامناسب برای سکونت انسان ها کند.
حفظ تحمل در برابر هیدراته شدن با آب و الکترولیت‌های محلول، کلید تحمل تنش‌های حرارتی است.
منبع: womenshealthmag
