حفاری در طول کل مسیر زمین چالش بزرگی است که برای آن نیاز به سالها کار دارد.
تا کنون عمیق ترین چاه حفر شده توسط انسان تنها ۷.۶ مایل بوده و حفاری آن ۲۰ سال طول کشیده است.
با افزایش عمق، فشار به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
سنگ‌ها و فشار، مته‌های استاندارد را خرد می‌کنند؛
برای حفاری نیاز به مته‌های سنگینی است که از آلیاژهای گرانبهایی مانند تیتانیوم ساخته شده‌اند.
دما به طور پیوسته افزایش می‌یابد و در نواحی عمیق تر دما از ۲۵۰۰ درجه فارنهایت در گوشته و تا ۹۰۰۰ درجه فارنهایت در هسته خارجی می رسد.
برای خنک کردن مته، تعادل فشار و جلوگیری از ورود مواد دیواره به غار از گل حفاری استفاده می‌شود، اما در سطوح بسیار گرم ممکن است کارایی آن کاهش یابد.
گرانش و جهت‌گیری در مرکز حفره باعث برانگیخته شدن مته و دستگاه های کنترلی شده و این مسئله به یک نبرد سخت در برابر افزایش گرانش تبدیل می‌شود.
فشار سهمگین در حدود ۳۵۰ میلیون بار اتمسفر می‌تواند تجهیزات را در هسته داخلی جامد خرد کند.
این فرضیه همچنان در حال بحث است که هیچ مته‌ای قادر به مقاومت در مقابل چنین شرایط بسیار سختی نیست، اما آزمایش های مفهومی به ما درباره لایه‌های غیرقابل دسترس زمین اطلاعات جدیدی می‌دهد.
به طور خلاصه، حفاری در طول مسیر پوسته تا گوشته و هسته زمین نیاز به غلبه بر فشار، دما، عمق و جاذبه بسیار بالا دارد که بیش از توانایی فناوری فعلی است.
منبع: livescience
