در سال ۱۹۷۴، فیزیکدان جان کلاوزر آزمایش‌هایی انجام داد که وجود تنیدگی کوانتومی را تأیید کرد و جنبه‌هایی از مکانیک کوانتومی را که اینشتین شک داشت، اثبات کرد.
به دلیل این اثبات وی در سال ۲۰۲۲ جایزه نوبل را دریافت کرد.
مکانیک کوانتومی نشان می‌دهد که ذرات می‌توانند در چندین حالت به طور همزمان وجود داشته باشند و تحت تأثیر مشاهده قرار بگیرند.
این تئوری می‌تواند نظریه جهان‌های موازی را توضیح دهد.
ذرات درهم تنیده به طور مرموزی به یکدیگر متصل هستند، بنابراین مشاهده یک ذره در یک نقطه از جهان، ذره شریک خود را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ویژگی‌های کوانتومی امکان استفاده از فناوری‌های جدیدی مانند کامپیوترهای سریع‌تر، ارتباطات رمزنگاری شده و دستگاه‌های سنجش/تصویربرداری را فراهم می‌کند.
کامپیوترهای کوانتومی با استفاده از برهم‌نهی، مسائل را میلیون‌ها برابر سریع‌تر از کامپیوترهای کلاسیک حل می‌کنند.
رمزنگاری کوانتومی تضمین می‌کند که رهگیری انتقال ذرات درهم تنیده را بدون نیاز به کلید گیرنده امکان‌پذیر می‌سازد.
افزایش درک از مکانیک کوانتومی منجر به نوآوری‌هایی با پیامدهای عظیم در زمینه‌هایی مانند امنیت، محاسبات و علوم مواد خواهد شد.
در نتیجه آزمایش‌های کوانتومی اولیه، ویژگی‌های تنیدگی و برهم‌نهی و تأثیر رشد کاربردهای فناوری کوانتومی در صنایع فیزیکی است که می‌تواند به تغییرات قابل توجهی در این حوزه منجر شود.
منبع: fox13news
