https://youtube.com/shorts/6Sz1TW30mBc
در دهه ۱۹۸۰، برگی از تاریخ فضایی شوروی سابق، زمانی رقم خورد که این کشور سعی کرد نسخه خود از شاتل فضایی ناسا را بسازد.
با وجود پرواز موفق بدون سرنشین در مدار، بوران به خاطر کاهش گسترده بودجه‌های اختصاص داده شده به این موضوع، تبدیل به آهن قراضه‌ای در آشیانه شده تا بپوسد.
یکی از شاتل‌های فضایی شوروی سابق، سال ۲۰۰۲ زمانی که آشیانه آن فرو ریخت، نابود شد. اما دو مدل دیگر همچنان دست نخورده باقی مانده‌اند و در یک مجموعه عکس که سرگئی ساوستیانف به عنوان بخشی از دیدار سرگئی کریکالف، فضانورد روس و رئیس برنامه‌های فضایی با سرنشین آژانس فضایی روسیه، روسکوسموس گرفته، به تصویر کشیده شده است.
این تصاویر آشیانه‌ای بزرگ را نشان می‌دهند که زمانی مرکز فعالیت‌های گوناگون بوده، اما حالا متروکه شده است. آن نزدیک به پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان ـ که امروزه همچنان برای پرتاب راکت‌های سایوز استفاده می‌شود ـ قرار دارد.
در مقر آشیانه، دو شاتل استفاده نشده بوران به نام‌های بوریا و OK-MT وجود دارند.
شباهت آن‌ها با شاتل‌های فضایی ناسا اتفاقی نیست. در آن زمان، این بهترین راه ساخت وسیله نقلیه‌ای برای رفت و برگشت به مدار بود.
شاتل بوران قرار بود از روی پرتابگر فوق سنگین انرژیا که به راکت‌های تقویت کننده مورد استفاده مدارپیما های شاتل فضایی شباهت داشت، پرتاب شود.
همانند شاتل‌های فضایی، بوران موتور‌هایی که در عقب تعبیه شده بود و همچنین دو بال برای فرود کنترل شده بر روی زمین داشت.
منبع: alfon.what
