وضعیت کارگران در ایران بسیار حساس و پر مخاطره است. آن‌ها روزانه با مشکلات اقتصادی و شرایط زندگی بسیار دشواری روبه‌رو می‌شوند. با توجه به پایین بودن حقوق کاری و نبود حمایت کافی از سوی دولت، بسیاری از کارگران مجبور به انجام کارهای پاره وقت یا حتی کار تمام وقت در شرایط نامناسب هستند تا بتوانند خانواده‌های خود را تامین کنند.
اما در مقابل، در کشورهای اروپایی، وضعیت کارگران بهبود یافته و حقوق کاری به شدت محافظت شده‌اند. در این کشورها، دستمزد مناسب، ساعت کاری معقول و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی کیفیتی برای کارگران ارائه می‌شود. به عنوان مثال، در کشورهای اسکاندیناوی، کارگران از سطح زندگی بالا و مزایای اجتماعی چشمگیری برخوردارند که این وضعیت از سوی دولت به شدت حمایت می‌شود.
تفاوت بین وضعیت کارگران در ایران و کشورهای اروپایی به وضوح قابل مشاهده است. در حالی که در اروپا، کارگران از حمایت‌های قوی دولتی برخوردارند که زندگی را برای آن‌ها آسان‌تر می‌کند، در ایران، کمبود حمایت دولتی و عدم تامین نیازهای اساسی موجب ایجاد شرایط بسیار دشوار برای کارگران شده است.
نقص در سیاست‌های کاری و اجتماعی دولتی در ایران باعث شده که وضعیت کارگران به شدت ناپایدار باشد و آن‌ها از حقوق و رفاهیات کافی برخوردار نباشند. تنها راهکار بهبود وضعیت کارگران در ایران اخذ تدابیر دقیق و اجرایی در حوزه وظایف تعریف شده برای دولت و وزارت کار است و اقدامات لازم برای اصلاح و بهبود این وضعیت باید توسط مقامات اجرایی دولت ایران انجام شود.
دولت و وزارت کار باید بصورت جدی به این موضوع توجه کنند و اقدامات لازم را برای حل آن انجام دهند. اصلاحات جدی در سیاست‌های کاری و اجتماعی کشور از اهمیت بالایی برخوردار است تا وضعیت کارگران بهبود یابد.
