در سراسر جهان هزاران زبان وجود دارد که مردم با استفاده از آن‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و گاهی برخی از کشورها سهم بیشتری از این تنوع زبانی را در اختیار دارند
کشورهایی که سه زبان رسمی دارند:
بلژیک: فلاندرز، فرانسوی و آلمانی
بوسنی و هرزگوین: بوسنیایی، کرواتی و صربی
پاپوآ گینه نو: توکس پیزین، هیری موتو و انگلیسی
روآندا: کین‌یارواندا (Kinyarwanda)، فرانسوی و انگلیسی
سیشل: سسلوا کرول (Seselwa Creole)، انگلیسی و فرانسوی
وانواتو: بسلاما (Bislama)، انگلیسی و فرانسوی
کشورهایی که چهار زبان رسمی دارند:
اتریش: آلمانی (در سراسر کشور)، اسلوونیایی، کرواتی و مجارستانی (در برخی مناطق)
سنگاپور: ماندارین، انگلیسی، مالایی و تامیل
اسپانیا: اسپانیایی (در سراسر کشور)، کاتالان، گالیسی و باسک (در برخی مناطق)
سوئیس: آلمانی، فرانسه، ایتالیایی و رومانش پست، حدود ۷۱۰۲ زبان رایج در جهان وجود دارد که در قاره‌های مختلف پراکنده شده‌اند؛ بیشترین پراکندگی این زبان‌‌های در قاره آسیا و آفریقا به ترتیب با ۲۳۰۱ و ۲۱۳۸ زبان است. سهم سه قاره اقیانوسیه، آمریکا و اروپا نیز ۱۳۱۳، ۱۰۶۴ و ۲۸۶ زبان زنده رایج است. از این‌رو، این تنوع زبانی باعث شده است تا سهم برخی از کشورها به چند زبان رسمی برسد. برای مثال، کشور هند دارای شانزده زبان رسمی است.
تنها کشوری که در جهان زبان رسمی ندارد ایالات متحده آمریکا است
