شبیه‌سازی‌های ناسا نشان می‌دهد که در چند صد میلیون سال گذشته، زمانی که دو قمر یخی با یکدیگر برخورد می‌کنند، حلقه‌های نمادین زحل شکل می‌گیرند.
بعد از این برخورد، ذرات در ناحیه مداری زحل پراکنده می‌شوند. این ناحیه مداری، منطقه‌ای است که گرانش زحل می‌تواند اجسام بزرگ را از هم جدا کند.
این شبیه سازی توضیح می‌دهد که چرا حلقه‌ها از تکه‌های یخی ساخته شده‌اند و به طور کامل از سنگ نیستند.
علاوه بر این، برخورد قمرها ممکن است باعث تشکیل برخی از قمرهای زحل نیز شده باشد.
مشاهدات ماموریت کاسینی ناسا نشان داد که حلقه‌ها و قمرهای زحل احتمالاً جوان‌تر از خود سیاره هستند.
با استفاده از شبیه‌سازی‌های جدید، محققان سناریوهای ضربه‌ای مختلف را آزمایش کرده‌اند تا ببینند کدام یک مقدار مناسب یخ را در ناحیه مداری Roche پراکنده می‌کند و حلقه‌های فعلی را تشکیل می‌دهد.
با این حال، هنوز بسیاری از نکات ناشناخته درباره حلقه‌ها و قمرهای زحل وجود دارد، بنابراین تحقیقات درباره تکامل و منشاء سیستم زحل همچنان ادامه دارد.
منبع: fox4kc
