تحلیل جدید ژنوم انسان باستانی نشان می‌دهد که DNA نئاندرتال در انسان‌های مدرن اطلاعات جدیدی در مورد نسبت آن‌ها در شرق آسیا ارائه می‌دهد.
به طور متوسط، DNA نئاندرتال 2 درصد از ژنوم اوراسیا را تشکیل می‌دهد، اما در شرق آسیا این مقدار به 4 درصد افزایش می‌یابد.
این امر برای دانشمندان مبهم است زیرا بقایای نئاندرتال تنها در اروپا و خاورمیانه یافت می‌شوند و نه در شرق آسیا.
با مطالعه ژنوم‌های باستانی، محققان متوجه شدند که اروپایی‌ها در زمانی کمی بیشتر از آسیایی‌ها DNA نئاندرتال داشتند.
این الگو با گسترش کشاورزی در 10،000 تا 5،000 سال قبل برعکس شد و کشاورزان آناتولی با جامعهٔ شکارچی-گِردآورنده یا شکارگر-گِردآور اروپایی DNA خود را ترکیب کردند و DNA نئاندرتال خود را کمتر کردند.
(جامعهٔ شکارچی-گِردآورنده یا شکارگر-گِردآور (به انگلیسی: Hunter-gatherer ) جامعه‌ای است که اصلی‌ترین روش معیشت آن تغذیهٔ مستقیم از گیاهان خوراکی و حیوانات حیات وحش است.
این جامعه در جستجوی گیاه و در پی شکار حیوان است و تلاش مهمّی در پدیدآوردن کشتزار یا اهلی کردن
این تحقیق نشان می‌دهد که توزیع نسبت‌های نئاندرتال در طول زمان تغییر کرده و همواره مانند اکنون نبوده است.
برای درک بهتر این تحول در آسیا، نیاز به داده‌های ژنوم بیشتری است. برخی از آثار ژنتیکی نئاندرتال ممکن است بر سلامت انسان مدرن، مانند شدت کووید-۱۹، تأثیر بگذارد.
به طور خلاصه، تجزیه و تحلیل ژنوم باستانی نشان می‌دهد که تبار ژنتیکی نئاندرتال در انسان‌ها در طول هزاران سال تغییر کرده است و اختلاف بین بقایای نئاندرتال و DNA نئاندرتال‌های امروزی در شرق آسیا را توضیح می‌دهد.
منبع: CNN
