پوپولیسم یک جریان سیاسی است که بر تأکید بر اراده و نیازهای مردم تأکید دارد و خود را مخالف سیستم‌ها و الیت‌های سنتی معرفی می‌کند. این ایدئولوژی به دلیل بیان نیازها و انتظارات عمومی به شدت جلب توجه کرده و در بسیاری از کشورها تأثیرگذار بوده است.
یکی از ویژگی‌های پوپولیسم، تبدیل خود به نماینده مستقیم مردم است. رهبران پوپولیست تلاش می‌کنند با مخالفت با الیت‌ها و نظام‌های سنتی، خود را به عنوان متحدان و نمایندگان اصلی مردم معرفی کنند. این تفکر به‌ویژه در مواقعی که احساس تراکم اجتماعی و اقتصادی زیاد می‌شود، جذابیت بیشتری پیدا می‌کند.
یک نمونه معروف از پوپولیسم، حکومت دوره‌ی جمهوری اسلامی ایران است. در این فرآیند، رهبران با مخالفت با الیت‌ها و تأکید بر مسائل اقتصادی ساده، به عنوان یک رهبر پوپولیست در میان مردم شناخته می‌شوند. زبان ساده و تأکید بر موضوعاتی که مستقیماً مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد، جلب توجه می‌کند.
با این حال، پوپولیسم ممکن است باعث تشدید تقسیمات اجتماعی شود و انتقاداتی به همراه داشته باشد. برخی معتقدند که این نوع سیاست ممکن است به تعارضات اجتماعی منجر شود و در بلندمدت، باعث ناسازگاری در جامعه شود.
در نتیجه، پوپولیسم پدیده‌ای پویا و پیچیده است که نه تنها تأثیرات مثبت بلکه منفی نیز دارد. این بستر سیاسی نسبت به شرایط ملی متفاوتی واکنش نشان می‌دهد و بر اساس مواقع مختلف، شکل‌ها و ابعاد متفاوتی به خود می‌گیرد.
