https://youtube.com/shorts/nQvT8ZBjYTs?feature=share
لوکوموتیو بخار
قطار بخار یک لوکوموتیو است که نیروی لازم برای حرکت خود و سایر قسمت های وسیله ی نقلیه را از طریق انبساط فشار بخار فراهم می کند.
با سوزاندن مواد قابل احتراق (معمولا زغال سنگ، نفت یا به ندرت چوب) برای گرم کردن آب در دیگ بخار لوکوموتیو تا جایی که حالت گازی شود و حجم آن ۱۷۰۰ برابر افزایش یابد، سوخت رسانی می‌شود.
از لحاظ عملکردی، این لوکوموتیو، دیگ و موتور بخار بزرگ نصب شده ای بر روی چرخ‌ها است.
در بیشتر لوکوموتیوها، بخار به صورت متناوب به انتهای سیلندرهای آن وارد می‌شود که در آن پیستون‌ها به صورت مکانیکی به چرخ‌های اصلی لوکوموتیو متصل می‌شوند.
سوخت و آب معمولا با لوکوموتیو حمل می‌شود، چه بر روی خود لوکوموتیو و چه در یک واگن انبار همراه با آن.
تغییرات در این طرح کلی شامل دیگ‌های بخار با توان الکتریکی، توربین‌ها به جای پیستون‌ها و استفاده از بخار تولید شده به صورت خارجی است.
لوکوموتیو بخار برای اولین بار در اوایل قرن نوزدهم در انگلستان توسعه یافت و تا اواسط قرن بیستم برای حمل و نقل ریلی مورد استفاده قرار گرفت.
ریچارد ترویتیک اولین لوکوموتیو بخار را که در سال ۱۸۰۴ در Pen-y-darren که بار را از فاصله دور حمل می‌کرد ساخت، اگرچه او در سال ۱۸۰۲ یک لوکوموتیو اولیه برای آزمایش در Coalbrookdale تولید کرد. سالامانکا که در سال ۱۸۱۲ توسط متیو موری برای راه آهن میدلتون ساخته شد، اولین لوکوموتیو بخار موفق تجاری بود.
منبع: railwayjasoos
