در سال ۱۹۳۴، باستان‌شناسان در آلمان یک مقبره دوگانه کشف کردند که در آن یک زن در حالت نشسته جایی بین پاهای خود یک نوزاد را نگه داشته بود.
با توجه به امکانات فراوان در مقبره، آنها به این نتیجه رسیدند که این زن یک شمن است که در حدود ۹۰۰۰ سال پیش در دوران میان‌سنگی درگذشته است.
تحقیقات ژنتیکی جدید نشان داد که این زن مادر نوزاد نبوده، بلکه احتمالاً یک خویشاوند درجه ۴ یا ۵ او بوده که ممکن است چندین دهه قبل از زندگی او درگذشته باشد.
تحلیل ژنوم او نشان داد که او به شکارچیان اروپای غربی آن دوران تعلق داشته است.
او موهای تیره‌تری و احتمالاً چشم‌های آبی روشن داشته، قدش حدود 5 فوت و 1 اینچ بوده و قوام بدنی نازکی داشته است.
تجزیه و تحلیل استخوان‌ها نشان داد که اتصالات عضلانی پا را از دست داده است، اما هنوز توانایی حرکت داشته و یک ناهنجاری نادر در ساختار جمجمه داشته است.
این کشف یافته‌هایی درباره تدفین و ژنتیک جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده اروپایی نشان می‌دهد و اطلاعات جدیدی درباره مراسم تدفین و جمعیت‌های میان‌سنگی در آن منطقه را ارائه می‌کند.
منبع: livescience
