فاشیسم یک نظریهٔ سیاسی راست افراطی و گونه‌ای نظامِ حکومتی خودکامهٔ ملی‌گرای افراطی است که نخستین بار در سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۵ در ایتالیا و به دست بنیتو موسولینی رهبری می‌شد و بر سه‌پایه حزب سیاسی واحد، نژادپرستی افراطی و دولت مقتدر و متمرکز، استوار بود.
چه چیزی یک فاشیست را می سازد؟
فاشیسم نیازمند برخی وفاداری های اساسی است، مانند ملت و یک «نژاد برتر». با این توجیح که ملت را قوی‌تر، قدرتمندتر، بزرگ‌تر و موفق‌تر کنیم. از آنجایی که فاشیست‌ها قدرت ملی را تنها چیزی می‌دانند که یک ملت را “خوب” می‌کند، از هر وسیله‌ای که لازم باشد برای رسیدن به آن هدف استفاده خواهند کرد.
اصول فاشیسم:
عدم اعتقاد به سودمند بودن صلح
مخالفت با اندیشه‌های سوسیالیستی
مخالفت با لیبرالیسم
تبعیّت زندگی همهٔ گروه‌ها از دولت (تمامیّت‌خواه بودن)
تقدّس پیشوا تا سرحدِّ امکان
مخالفت با دموکراسی (دموکراسی را بوالهوسی و خودپرستی می‌نامند)
اعتقاد شدید به قهرمان‌پرستی
تبلیغ روح رزم‌جویی
نظام تک‌حزبی
فاشیسم و جنسیت:
«ملت» در ملی‌گرایی نژادپرستانه فاشیست‌ها، در معنای مردانه کلمه تصور می‌شود. فاشیسم همانگونه که با سوسیالیسم مخالف است، با فمینیسم نیز منازعه دارد. فاشیست‌ها به‌طور تاریخی معتقد بودند وظیفه اصلی زنان انجام کارهای خانه و تولید مثل است؛ امری که پوپولیست‌های دست راستی با گفتن «جنسیت‌ها برابر اما متفاوت هستند» توجیه می‌کنند.
