اس‌تی‌اس-۱۱۹ یک ماموریت شاتل فضایی بود که در مارس ۲۰۰۹ میلادی و به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام گردید.
این ماموریت به وسیله فضاپیمای دیسکاوری انجام شد.
آخرين پرواز شاتل فضایی در تاريخ ۸ ژوئيه ۲۰۱۱ بود که با پرتاب ماموريت STS-135 در پايگاه فضايی کندی در فلوريدا انجام شد.
اين شاتل فضايی ماموريت آتلانتيس نام داشت و چهار فضانورد ناسا سرنشينان آن بودند.
سیزده سال پيش، آتلانتيس از سکوی پرتاب خود در فلوريدا پرتاب شد و به سوی ايستگاه فضايی بين المللی رفت.
اين آخرين باری بود که يک شاتل فضايی به فضا رفت.
اين ماموريت ۱۲ روز و ۱۸ ساعت طول کشيد که در آن سرنشينان آتلانتيس محموله‌هايی را به ايستگاه فضايی تحويل دادند.
اولين ماموريت شاتل‌های فضايی در ۱۹۸۱ انجام شد. شاتل‌های فضايی در ۳۰ سال خدمتشان به عرصه فضا، ۳۵۰ فضانورد از ۱۶ کشور را در ۱۳۵ ماموريت به آنسوی مرزهای فضا رساندند.
اين ماموريت‌ها به طور کلی حدود ۸۶۰ ميليون کيلومتر را طی کردند و حدود دو هزار وسيله به ايستگاه فضايی رساندند. همچنين شاتل‌ها در ساخت ايستگاه فضايی نقش مهمی را ايفا کردند.
شاتل‌های فضايی در طول ۳۰ سال فعاليت خود برخلاف موفقيت‌هايی که داشتند، دچار شکست‌های بزرگی نيز شدند.
در ژانويه ۱۹۸۶، شاتل چلنجر طی حادثه‌ای کپسول سوخت خارجی‌اش منفجر شد و تمامی هفت سرنشين آن جان خود را از دست دادند.
در فوريه ۲۰۰۳ نيز شاتل کلمبيا هنگام ورود به اتمسفر زمين تکه تکه شد و تمام هفت فضانورد آن از بين رفتند.
منبع: astro.launch
