شراره‌های پلاسمایی خورشید

عکاس نجومی Eduardo Schaberger Poupeau تصویری از حلقه‌های پلاسمای ضعیفی که بر فراز سطح خورشید از جایی که منشأ پرتاب جرم تاجی سرچشمه گرفته بود، گرفت.
حلقه‌های پلاسما پس از شعله ور شدن، معروف به حلقه‌های پس از شعله ور شدن (PFLs) هستند، زیرا پلاسما باید در پرتاب جرم تاجی از مدار سطحی خورشید خارج می‌شد. PFL ها کم‌نورتر و در دماهای پایین تری نسبت به حلقه‌های معمولی قبل از شعله‌ور شدن رخ می‌دهند.
خطوط میدان مغناطیسی ممکن است مقداری از پلاسمای پرتاب شده به فضا را به عقب بکشند. PFL ها به ارتفاع حدود 50000 کیلومتر می‌رسند و پس از شعله‌های قوی‌تر کلاس M و X دیده می‌شوند.
محققان هنوز به طور کامل درک نمی‌کنند که PFL چگونه تشکیل می‌شود، اما مشاهدات بیشتر نشان می‌دهد که میدان مغناطیسی در توزیع مجدد مقداری از مواد پلاسمای بیرون زده بر سطح خورشید نقش دارد.
با نزدیک شدن به حداکثر فعالیت خورشیدی، شعله‌های مکرر و قدرتمند فرصت‌هایی برای مطالعه اسراری مانند PFL ها و بهبود درک علمی از رفتار خورشید را فراهم می‌کند.

منبع: Space